Εισαγωγή του συγγραφέα
Βαδίζοντας ολοταχώς στα τέλη της δεκαετίας, του αιώνα, της χιλιετηρίδας αυτής, τα μηνύματα που λαμβάνουμε συνθέτουν ένα συγκεχυμένο πλέγμα πληροφοριών χωρίς ευκρινή αρχή και τέλος. Η σύγχυση αυτή, λέγεται, έχει αποτελέσει, την τελευταία δεκαετία, παράγοντα παράλυσης ιδεολογικής και αποσύνθεσης στόχων των νέων ανθρώπων. Νιώθω πως κάθε «εύελπις» καλείται να επωμιστεί το ρόλο του δελφινιού, το οποίο με πρότυπη ευελιξία και προσαρμοστικότητα, καταφέρνει πρωταρχικά να επιβιώσει σε αντίξοα περιβάλλοντα που επιφανειακά το καλοδέχονται και του παρέχουν φιλοξενία.
Η στροφή στην πνευματικότητα τα τελευταία χρόνια, δεν αποτελεί, κατά την ταπεινή μου γνώμη, έκφραση απόγνωσης, στα πλαίσια της ανεπάρκειας των παδιών της δεκαετίας του ’70 να ανταποκριθούν στην τεχνοκρατική κοινωνία των αριθμών. Αντίθετα, αποτελεί ένα από τα πρώτα στίγματα αφύπνισης και ολιστικής θεώρησης της φύσης. Στάση που προϋποθέτει νηφαλιότητα και αμεροληψία, έστω αρχικά με τη ορφή μιας αμέριμνης αδιαφορίας. Τον καρπό, κοινώς, των αγώνων προηγούμενων γενεών, που για μας απλά αποτελούν γλυκόπικρη Ιστορία.
Το παραγωγικό Χάος του αιώνα που έρχεται, γεύσεις του οποίου απολαμβάνουμε ήδη, τεκμηριώνεται από το παρελθόν αυτό.
Η ιστορία του Βάνια, της Μελέκ και του Άλκη είναι μια πορεία έξω από γραμμές και άξονες. Ίσως τα φράκταλς να μπορούν να αποδώσουν καλύτερα την πορεία αυτή. Οι παρεμβάσεις έρχονται από παντού, όπως και οι πληροφορίες, χωρίς αιτιολογημένη αρχή και δίχως ευδιάκριτο στόχο. Το μόνο που κυριαρχεί, είναι ο συμβολισμός που όλοι μας, συνειδητά ή ασύνειδα, αντιλαμβανόμαστε πίσω από την έκδηλα μεοδευμένη υπερπληροφόρηση.
Οι λαοί γύρω από το Αιγαίο, «πίσω» από τους δυτικούς τεχνοκράτες και κατά τους ίδιους, ανέκαθεν βίωναν την πνευματικότητα ως κινητήριο παράγοντα της πραγματικότητάς τους. Οι νέοι καιροί, πιστεύω ότι θα επαληθεύσουν και θα αποκαταστήσουν την έκδηλη αυτή αντίστασή τους τους τελευταίους αιώνες, που μόνο ως πείσμα είχε εκληφθεί στα παιχνίδια των «ισχυρών».
Ιανουάριος 1997 – to be continued…
