«Όταν οι γονείς ιδιοκτήτες μιας οικογενειακής επιχείρησης, οι οποίοι βρίσκονται εν ζωή και είναι ικανοί να εμπλέκονται ενεργά στην επιχείρηση, αποφασίσουν σιγά σιγά να αποσυρθούν, θα πρέπει πρώτα από όλα να εξετάσουν την εταιρική κατάσταση. Και αυτό διότι οι επιλογές που έκανε ο γονέας δεν είναι απαραίτητα ίδιες με τις επιλογές που θα έκανε το παιδί, όχι μόνο λόγω χαρακτήρα και ιδιοσυγκρασίας, αλλά και λόγω διαφορετικών συγκυριών.
Δεύτερον, θα πρέπει να εξετάσουν την οικογενειακή περιουσιακή κατάσταση. Η επιχείρηση αποτελεί ενεργό κεφάλαιο και συνεπώς περιουσιακό στοιχείο. Χρειάζεται μεγάλη προσοχή μεταξύ αδερφών κληρονόμων, ειδικά όταν υπάρχουν και άλλα περιουσιακά στοιχεία, ανεξάρτητα από την επιχείρηση, για να διανεμηθούν.
Τρίτον, πρέπει να εξετάσουν την οικογενειακή κληρονομική κατάσταση. Υπάρχει περίπτωση λόγω χαρακτήρα, ιδιοσυγκρασίας ή ειδικότητας σπουδών, να μπορεί να προσφέρει έργο μόνο ένας από τους κληρονόμους, εταίρους ή μετόχους. Εκεί υπάρχει πρόβλημα. Απαιτείται έγκυρη διάγνωση και διαχείριση, καθώς αν προκύψει αργότερα κάποιος γάμος, οι γονείς θα πρέπει να έχουν προνοήσει ότι αλλάζουν οι προτεραιότητες όλων.
Τέλος, πρέπει να λάβουν υπόψη εκκρεμότητες και βάρη της παλαιάς κατάστασης και να εξετάσουν κατά πόσο είναι θεμιτό να μείνουν ανοιχτές. Αν υπάρχει ένα βάρος, το οποίο όμως είναι παραγωγικό για την επιχείρηση, θα πρέπει να συμβαδίζει με την επιχείρηση. Αν, όμως, αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα εξέλιξης, πρέπει να βρεθούν τρόποι για να αποσχιστεί από την επιχείρηση που κληροδοτείται.
Σε κάθε περίπτωση, οι γονείς ιδιοκτήτες της οικογενειακής επιχείρησης, προτού την κληροδοτήσουν, θα πρέπει να ξεκινήσουν μια πολύ καλά σχεδιασμένη φάση απόσυρσης, υιοθετώντας παράλληλα τον ρόλο του μέντορα.»
