«Υπάρχουν ελαφρές και βαριές επιχειρηματικές αναπηρίες, ανάλογα με τον λόγο της αποδοχής τους από εμάς. Για να γίνω λίγο πιο συγκεκριμένος, ελαφρές θα θεωρούσα τις επιχειρηματικές αναπηρίες που αποδεχόμαστε για συναισθηματικούς λόγους και όχι για πρακτικούς ή απλά, γιατί δεν μπορούμε να τις αποφύγουμε. Βαριές από την άλλη μεριά, είναι εκείνες που αποτελούν μια δεδομένη συνθήκη, εφόσον αποφασίσουμε να κρατήσουμε την επιχείρηση σε όλες τις αποφάσεις που θα λάβουμε μέσα σε αυτή και που δεν μπορούμε μέσα σε λογικά πλαίσια, να αποφύγουμε. Ένα παράδειγμα ελαφριάς επιχειρηματικής αναπηρίας είναι το να πρέπει να έχουμε μέσα στην επιχείρησή μας για συναισθηματικούς ή οικογενειακούς λόγους, για λόγους αρχής ή ηθικής, ένα αντιπαραγωγικό μέλος με ενεργή, όμως, αντιμισθία. Παράδειγμα βαριάς επιχειρηματικής αναπηρίας είναι τα αποτελέσματα που βιώνουμε όταν αποφασίσουμε να λειτουργήσουμε ως επιχειρηματίες μέσα στην καθημερινότητά μας και σε ένα περιβάλλον κρατικό, οικονομικό, κοινωνικό, το οποίο δεν έχει ωριμάσει ακόμα και έχει πάμπολλες αντιξοότητες, όπως η ελληνική πραγματικότητα.»
