Σε φιλική συζήτηση, μέσα σε οικογενειακό περιβάλλον, με τον Josh Bayliss, CEO του πολυεθνικού ομίλου Virgin, ήρθα σε επαφή με τις νέες τάσεις που ακολουθούν οι πολύ μεγάλες επιχειρήσεις στις διαδικασίες πλήρωσης θέσεων εργασίας.
Πιο πολύ με εντυπωσίασε το τελικό στάδιο συνεντεύξεων, όπου, αντί για έναν τελικό υποψήφιο, οι μεγάλες αυτές εταιρείες επιλέγουν δύο τελικούς υποψηφίους και τους αναθέτουν το δυσκολότερο, ίσως, task πριν την τελική επιλογή. Συγκεκριμένα, ζητάνε από τον κάθε υποψήφιο να «πουλήσει» επιτυχώς τα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα του άλλου. Αυτό, φυσικά, είναι κάτι ιδιαίτερα πολυσήμαντο, μιας και, εκτός από την προϋπόθεση συγκεκριμένων δεξιοτήτων για τον κάθε υποψήφιο, απαιτεί παρατήρηση και πολύ καλή γνωριμία, ψυχολόγηση και ανάλυση του αντιπάλου. Ας δούμε, όμως, ποιες ακριβώς δεξιότητες καλούνται να έχουν αναπτύξει σήμερα οι νέοι υποψήφιοι για εργασία:
α) ξένη γλώσσα και, ιδίως, αγγλικά, ως lingua franca της παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας,
β) ειδικές επιδόσεις σε βασικές γνώσεις και αρχές STEAM (Science, Technology, Engineering, Arts, Maths),
γ) διαπολιτισμική επίγνωση. Οι εικονικές ομάδες εργασίας στα διεθνή projects απαιτούν τη γνώση ενός βασικού πολιτισμικού μοντέλου συμπεριφοράς, που θα εμπλέκει διάφορες θρησκείες, γλώσσες, εθνικότητες, προελεύσεις, όπως και τη διαφορετική οικονομική κατάσταση,
δ) συστήματα διαχείρισης γνωστικού φορτίου. Λόγω της υπερπληροφόρησης, από την οποία βομβαρδιζόμαστε, η εξοικείωση με τεχνικές και φίλτρα επιλογής της ουσιαστικής πληροφορίας με γρήγορο και αποτελεσματικό τρόπο αποτελεί δεξιότητα εκ των ων ουκ άνευ,
ε) χρήση και διαρκή επικαιροποίηση εξοικείωσης με δόκιμο λογισμικό εικονικής τάξης και εικονικών σταθμών εργασίας,
στ) εξειδίκευση στο project management και τις αρχές της μηχανικής (engineering) στον σχεδιασμό διάφορων projects,
ζ) ρητορική και επιχειρηματολογία σε μονόλογο και αντίλογο (forensics), η) εξοικείωση με τη γλώσσα του σώματος και τις τεχνικές παρουσίασης,
θ) σχεδιαστική νοοτροπία («ό,τι δε βρίσκουμε, το φτιάχνουμε», το βασικό μότο της the αriston project),
ι) αντίληψη ότι κάθε εργαζόμενος, ως παραγωγικός πόρος, αποτελεί κέντρο κόστους για εκείνον που τον πληρώνει, επομένως θα πρέπει να έχει καλλιεργηθεί σαφής επίγνωση της σχέσης κόστους και παραγόμενου τζίρου.
Το παραπάνω πλαίσιο βασικών δεξιοτήτων ολοκληρώνει η επίγνωση του επικοινωνιακού, νευρολογικού και μαθησιακού τύπου του υποψηφίου, η οποία και τον κατευθύνει σε επιτυχέστερη προσέγγιση συγκεκριμένων θέσεων εργασίας, μέσω συγκεκριμένων τεστ (VAK, Leadership Outlook, συστημικός/ενσυναισθητικός δείκτης κ.ά.).
Το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι ότι οι μαθητές αποκτούν και κατακτούν αποσπασματικά δεξιότητες, χωρίς να μυούνται στη μεθοδολογία συνοχής και συνεργασίας αυτών των δεξιοτήτων, με σαφή καθοδήγηση και συγκεκριμένους στόχους.
Είναι, νομίζω, πλέον αποκλειστική ευθύνη της ιδιωτικής μη τυπικής εκπαίδευσης η ανάδειξη του πλαισίου, των στόχων και των κρίκων συνοχής για τις δεξιότητες των Ελλήνων μαθητών που στοχεύουν στη διεθνή αγορά εργασίας. Συγκεκριμένα, μάλιστα, προγράμματα, όπως το Young Pioneers και το ROIEDU Global Skills των Ελαιώνων, έχουν δομηθεί όχι με κριτήριο τις προδιαγραφές πιστοποίησης κρατικών φορέων, που έτσι κι αλλιώς δεν αποτελούν πια δημοφιλή εργοδότη, αλλά με κριτήριο τις ανάγκες των ιδιωτικών πολυεθνικών οργανισμών που εργοδοτούν πάνω από το 70% της διεθνούς οικονομίας, όπως η Virgin. Αυτή, εξάλλου, είναι και η δουλειά της δεξαμενής σκέψης της the αriston project.
