Η ανάδειξη της εγγενούς ατομικής επιχειρηματικότητας (βλ. αriston CODEX) αποτελεί πλέον προτεραιότητα, και για μένα αποστολή ζωής. Τί είναι όμως αυτό που καθιστά την ανάπτυξή της τόσο επιτακτική και ποιες είναι οι πέντε βασικές εκφράσεις της;
Ζούμε την ωρίμανση της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, και πλέον έχει γίνει πάσι αντιληπτό ότι ο κόσμος και η οικονομία έχουν αλλάξει οριστικά, ενώ η προβλεψιμότητα της καθημερινότητας μας έχει εγκαταλείψει ανεπιστρεπτί. Ο κόσμος και η οικονομία αποτελούν πλέον μεταβλητές από μόνα τους και οι άνθρωποι, κυρίως οι νέοι, καλούνται να αναπτύξουν δεξιότητες προσαρμογής, βιωσιμότητας και ανάπτυξης σε ένα οριστικά αβέβαιο πλαίσιο. Η μόνη βεβαιότητα που μπορεί να αναγνωριστεί είναι η ίδια η αβεβαιότητα.
Σε αυτό το πλαίσιο, το σύνολο των δεξιοτήτων που οφείλουμε να αναπτύξουμε συνιστά την ποιότητα της επιχειρηματικότητας, και δη της “εγγενούς ατομικής επιχειρηματικότητας”. Τί εννοούμε όμως με αυτό τον όρο. Αποτελεί προϋπόθεση επιχειρηματικότητας η ίδρυση επιχείρησης; Όχι φυσικά. Ακόμη και ο εργοδοτούμενος, επί της ουσίας, πουλάει την υπηρεσία του στον εργοδότη με αμοιβή. Και μόνο ο ορισμός αυτής της σχέσης καθιστά τον εργοδότη πελάτη του εργοδοτούμενου, με όλους τους όρους και τις προϋποθέσεις που μια πελατειακή σχέση εμπερικλείει. Η εγγενής ατομική επιχειρηματικότητα, λοιπόν, ενυπάρχει σε οποιονδήποτε άνθρωπο που είναι “οικο”-νομικά ενεργός και που προκειμένου να επιβιώσει και να εξελιχθεί με νόημα και προοπτική, απεργάζεται μοντέλα και λύσεις προσαρμογής σε ένα γεμάτο εκπλήξεις περιβάλλον. Έτσι, οι πέντε βασικότερες εκφράσεις της επιχειρηματικότητας μπορούν να εντοπιστούν στα εξής:
Έκφραση 1 – Καινοτομώ
Διατηρώ και επιπλέον ενισχύω το ανταγωνιστικό μου πλεονέκτημα απέναντι σε ανθρώπους και μηχανές με την αυθεντική παραγωγή πρωτότυπου περιεχομένου. Εκφράζω ευρηματικότητα και πλάγια σκέψη στην εύρεση και παροχή λύσεων. Αναπτύσσω της δεξιότητες της σχεδιαστικής νοοτροπίας (ό,τι δεν βρίσκουμε, το φτιάχνουμε), της διεπιστημονικότητας και μεταβιβασιμότητας δεξιοτήτων και της διαχείρισης της γνώσης.
Έκφραση 2 – Αναλαμβάνω την ευθύνη της ζωής μου
Οι “ατυχίες”, οι “δυσάρεστες εξελίξεις” και οι “κακοτοπιές” αποτελούν συνθήκες του περιβάλλοντος. Διασχίζω μια ζούγκλα και στόχος μου είναι να προσαρμόζομαι και να επιβιώνω με σαφείς αξίες και διαρκή εμπλουτισμό γνώσεων και ανάπτυξη. Καταργώ το ρήμα “φταίω” από το λεξιλόγιό μου και εστιάζω στη λύση του κάθε προβλήματος. Στη συνέχεια κάνω απολογισμό των αιτίων για να αποκομίσω γνώση. Γνωρίζω ότι η αγανάκτηση, το άγχος, η κατάθλιψη και ο θυμός αποτελούν εκφράσεις ενός μη ρεαλιστικού πλαισίου προσδοκιών.
Έκφραση 3 – Γνωρίζω τον εαυτό μου και τον διατηρώ σε φόρμα, σωματικά, ψυχικά και πνευματικά
Η προσαρμοστικότητα σε αντίξοα περιβάλλοντα προϋποθέτει καλή υγεία και σφριγηλά αντανακλαστικά, τόσο σε σωματικό, όσο και σε ψυχικό και πνευματικό επίπεδο. Η ελευθερία και η αυτονόμηση εκφράζονται με την ύπαρξη επιλογών, και όσο πιο υγιείς είμαστε, τόσο πιο πολλές επιλογές διαθέτουμε. Δημιουργώ μικρές ρουτίνες στην καθημερινότητά μου για να εξασφαλίσω ότι κάθε μέρα δίνω υγιεινή τροφή στο σώμα μου, άσκηση, ότι μαθαίνω κάτι καινούριο και ότι καθαρίζω το πνεύμα και την ψυχή μου από τις τοξίνες του περιβάλλοντος, κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Έκφραση 4 – Πιστεύω και τολμώ
Η πίστη είναι δεξιότητα. Εργάζομαι σκληρά, πιο σκληρά απ’ ό,τι ο μέσος όρος κρίνει ότι απαιτείται, όσο θεωρώ ότι έχω κάνει το καλύτερο που μπορώ. Μετά δίνω χώρο στο σύμπαν να εντάξει εμένα και την επιδίωξή μου στη μεγάλη εικόνα. Κρίνω πάντα εκ του αποτελέσματος το τί είναι ρεαλιστικό. Δεν παίρνω τίποτα άλλο προσωπικά, πέρα από την ευθύνη τη δική μου. Τη στιγμή που θα έχω κάνει το καλύτερο που μπορώ και θα αφεθώ στο σύμπαν, διατηρώ υψηλά την πίστη μου στα “μαθηματικά” του και περιμένω με βεβαιότητα. Εκφράζω επιμονή και υπομονή στην επόμενη σπείρα.
Έκφραση 5 – Όλα τα κάνω για τον άνθρωπο
Οι επιχειρήσεις, τα σχολεία, τα πρότζεκτ, οι δράσεις είναι σκακιέρες και πάγκοι εργασίας χωρίς νόημα αν αφαιρέσουμε τον ανθρώπινο παράγοντα. Οι άνθρωποι συνυπάρχουν, συνδημιουργούν, αναπνέουν και αναπτύσσονται μαζί και συνδέονται, γνωρίζονται και γίνονται ο ένας ο άλλος, και μόνο έτσι η ζωή, η δουλειά και το παιχνίδι αποκτούν νόημα. Μόνο η προσφορά και η συνανάβαση δίνουν νόημα. Επιχειρηματικότητα χωρίς τον άνθρωπο μπορεί να υπάρχει, αλλά δεν θα έχει νόημα. Και η βασική επιδείωξη της επιβίωσης και της βιωσιμότητας είναι το νόημα.
